به نقل از «ایرنا»

بازیگری با یک اتفاق

تاریخ انتشار: ۱۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۰۱۲۵۷۵

هر چند پیش از این سابقه جلوی دوربین رفت داشت اما بازی در نقش «کاظم» در سریال «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» باعث دیده شدن او شد. احسان منصوری بعد از چندین سال فعالیت هنری به عنوان تدوینگر و نریتور، با ساخت و اجرای برنامه «تاپ تن آپارات» در سال ۱۳۹۵ وارد عرصه تصویر شد. حضور او در جدیدترین ساخته سروش صحت بهانه‌ای شد تا با وی به گفت‌وگو بنشینیم که در ادامه می‌خوانید.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اینکه چه شد منصوری بعد از سال‌ها فعالیت مجازی به عنون منتقد به حرفه‌ بازیگری روی آورد، سوالی بود که او در پاسخ به آن بیان کرد: من ۷ سال پیش پس از سال‌ها تدوینگری و نریتوری وقتی برای اولین بار می‌خواستم جلوی دوربین بروم و به عنوان مجری برنامه‌ای را اجرا کنم، برنامه‌ای با نام «تاپ تن آپارات» ساختم که در آن من مجری-بازیگر بودم. طی این سال‌ها نیز همیشه برای آثار سینمایی و سریال‌های ایرانی و خارجی تولید محتوا کردم که همه این موارد نشات گرفته از علاقه من به بازیگری بود. اینکه چه شد وارد حوزه کار در سریال شدم، پیشنهادی از سوی سروش صحت به من برای بازیگری شد و چون همیشه علاقه‌مند به آثار و قلم او بودم، فرصت را مغتنم شمردم و به عنوان بازیگر در یک پروژه حرفه‌ای برای اولین بار حضور پیدا کردم.

صحتی‌ترین اثر کارگردان

وی ادامه داد: حدود ۵ یا ۶ سال پیش برنامه‌ای ساختم که آن زمان سروش صحت داور جشنواره بود و به واسطه همین ماجرا برای اولین بار با هم رو به رو شدیم. او به سبک کاری من ابراز علاقه کرد. همانجا به من گفت که دوست دارم بازیگر شوم یا نه؟ گفتم: بله علاقه دارم با شما کار کنم و حتما برایم جذاب است. آن زمان اگر اشتباه نکنم ایشان مشغول ساخت «فوق لیسانسه‌ها» بود و بعد از آن فیلم «جهان با من برقص» را ساخت. تا اینکه به سریال «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» رسید و این همکاری رقم خورد. دلیل اصلی من برای پذیرفتن نقش «کاظم» خود کارگردان بود.

«کاظم» و چالش‌هایی که این بازیگر برای ایفای آن با آن مواجه شده هم از مواردی بود که منصوری در خصوص آن گفت: کاراکتر «کاظم» برایم جالب بود، در عین حال که جزو سه چهار نقش اول نبود اما حضورش در سریال و داستان پراهمیت بود چراکه درام شکل می‌داد، بخشی از داستان را پیش می‌برد، گره ایجاد می‌کرد و در گره افکنی نیز بسیار زیاد موثر بود. در عین حال این کاراکتر ویژگی‌هایی نزدیک به خود واقعی من داشت. به عنوان مثال در شرکت تبلیغاتی نریشن می‌خواند و کارهای دیگر انجام می‌دهد. من در دنیای واقعی سال‌هاست نریتور هستم و در ساخت تیزر تبلیغاتی فعالیت‌هایی داشته‌ام.

جذابیت و دشواری‌های نقش کاظم

او با بیان اینکه در عین حال شخصیت کاظم از من دور بود، افزود: کاراکتری که سیستم زندگی کارمندی دارد در حالی که من اصلا نمی‌توانم اینگونه باشم و این بزرگترین وجه تمایزش با من بود. از طرفی همانقدر که ظاهرش موجه است. خیلی جاها می‌توانست باطن غیرموجهی داشته باشد و این هم یک مقدار از من دورش می‌کند. در عین تشابه تمایزهای جدی با «کاظم» داشتم و این برایم جذاب بود چراکه باید مواردی را در خود حفظ می‌کردم، در عین حال از خودم نیز دور می‌شدم. بسیاری از کسانی که مرا می‌شناسند، می‌گویند که چه قدر با تو متفاوت است و حتی چه قدر احسان منصوری نیست و شخصیتی جداست. از اینکه توانستم شخصیتی را که دور از من است به گونه‌ای به تصویر بکشم که قبولم کنند و برایشان باورپذیر باشد، خوشحالم.

بازیگر نقش کاظم در پاسخ به اینکه چه قدر فانتزی‌هایی که در آثار صحت دیده می‌شود، برایتان قابل لمس و همراهی است؟ عنوان کرد: به طور کلی ارتباط با سروش صحت جهانی را جلوی چشم ما ترسیم می‌کند که مختص ایشان است. این سریال به نظر من سروش صحتی ترین سریال سروش صحت است یعنی به همان میزان که فضا قابل لمس است، به ناگهان فانتزی هم ایجاد می‌کند. در عین حال که می‌تواند گاهی فضای جدی داشته باشد، بسیار زیاد فضای مفرحی هم دارد. در عین حال که بسیار باسواد و عمیق است اما آن وجه شوخ طبعی و در لحظه زندگی کردن را هم حفظ می‌کند و این سریال تلفیقی از این دو ویژگی سروش صحت است. ما خود را در چنین موقعیت‌هایی قرار می‌دهیم. علاقه‌مندم بگویم وقتی در باز می‌شود و وارد دنیای ایشان می‌شویم آن قدر زیباست که بسیار راحت در این فضا حل می شویم. همچنین ایشان بسیار خوب می‌توانند ما را مدیریت، کنترل و کمک کنند تا نقش‌ها را پیدا کنیم و اصلا سخت نیست. در حقیقت بازیگر با آن دنیا همراه می‌شود، می‌پذیرد و نقشش را ایفا می‌کند.

سریال‌های صحت در ابتدا مخاطب عام ندارند

جنس کمدی در آثار صحت متفاوت با دیگر آثار کمدی است که بعضا مشاهده می‌کنیم. حتی این تفکر درباره سریال «مگه تموم عمر چندتا بهاره؟» به وجود آمده است که مخاطب عام ندارد. منصوری پیرامون این موضوع معتقد است: کمدی‌های سروش صحت خاص است و اساسا فضای کاری ایشان ویژگی‌های منحصر به فرد خود را دارد. معمولا اینگونه است که سریال‌های ایشان در ابتدا مخاطب خاص و بعد به مرور مخاطب عام پیدا می‌کند چراکه اتمسفر کارش به گونه‌ای نیست که همه در آن حل شوند و کاملا درک کنند که فضای کار چیست و متوجه شوخی‌ها شوند. برای همین احساس می‌شود مخاطب خاص دارد. گاهی در طی پخش و گاهی در بازپخش این اتفاق افتاده است. به عنوان مثال سریال «شمعدونی» در بازپخش جای خود را میان مخاطب عام باز کرد و بسیاری افراد این اثر را به عنوان یکی از بهترین کارهایی که دیدند، دوست دارند در حالی که زمان پخش به این شدت مورد اقبال قرار نگرفته بود. اگر بخواهم مثال دیگری بزنم بریده‌هایی از سریال «لیسانسه‌ها» همچنان در فضای مجازی می‌چرخد و کاراکتر «حبیب» که خلق شده ذهن ایمان صفایی و سروش صحت است، طرفدار دارد.

فرهنگ رادیو و تلویزیون ۰ نفر برچسب‌ها مگه تموم عمر چندتا بهاره فوق لیسانسه ها شبکه نمایش خانگی سروش صحت نمایش کمدی سریال

منبع: ایرنا

کلیدواژه: مگه تموم عمر چندتا بهاره فوق لیسانسه ها شبکه نمایش خانگی سروش صحت نمایش کمدی سریال مگه تموم عمر چندتا بهاره فوق لیسانسه ها شبکه نمایش خانگی سروش صحت نمایش کمدی سریال مگه تموم عمر چندتا بهاره عین حال مخاطب عام سروش صحت سال ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.irna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایرنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۰۱۲۵۷۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

آنالیز فنی: پرس شدید علیه فشردگی مورایس!

به گزارش "ورزش سه"، سال هاست که به واسطه رقابت تنگاتنگ میان دو مدعی کسب عنوان قهرمانی، حواشی و رجز خوانی های هواداران و دو تیم برای یک دیگر، از تقابل میان پرسپولیس و سپاهان با نام ال کلاسیکوی فوتبال ایران یاد می شود.

شب گذشته نیز هر دو تیم در قامت یک مدعی و در تعقیب استقلال صدر نشین، در ورزشگاه آزادی به مصاف یکدیگر رفتند و سرانجام، این دیدار کسل کننده با نتیجه 0-0 به پایان رسید؛ تا استقلال تنها پیروز جدال حساس هفته بیست و پنجم باشد و همچنان با یک امتیاز اختلاف و البته حاشیه امنیت ناچیز نسبت به پرسپولیس صدرنشین بماند.

از آنجایی که این دیدار نکته بارز فنی نداشته است و به واقع یکی از ضعیف ترین تقابلات دو تیم در فصل جاری به شمار می رود، ما در این قسمت صرفا به بررسی کلیات فلسفه و استراتژی های پرسپولیس می پردازیم.

پرسپولیس بازی را با آرایش پایه 2-4-4 آغاز کرد. تصویر زیر شعاع حرکتی بازیکنان را صرفا در فاز حمله نشان می دهد.

 حضور وحدت حنانوف به جای دانیال اسماعیلی فر به طبع از میزان تهاجمی بودن کانال سمت راست تا حدی کاسته است؛ چرا که نفوذ کمی از او در این دیدار دیده شد و این می تواند به دلیل حساسیت بازی و سبک بازی او نیز باشد.

عبدالکریم حسن اما بسته به شرایط بازی وظایف متفاوتی دارد؛ به طور عمده بازیکن ثابت کانال سمت چپ است که همواره در دفاع و حمله حضور دارد اما در زمان های محدودی که اورونوف در کانال چپ حضور پیدا می کند، او به شکل Inverted (معکوس) به داخل نفوذ می کند؛ البته که شعاع حرکتی او باید با سروش رفیعی نیز همپوشانی داشته باشد.

مطابق تصویر فوق، عمده حملات و بازیسازی های پرسپولیس از سمت چپ انجام می شود یعنی جایی که سروش رفیعی، عبدالکریم حسن و اوستون اورونوف حضور موثری دارند. سروش رفیعی به هنگام بازیسازی از عقب زمین به نیم فضای سمت چپ و گاها حتی خط طولی زمین نزدیک می شود و بازیساز اصلی تیم به شمار می رود.

مسعود ریگی به عنوان هافبک میانی نگهدارنده، ایستا و فضاگیر دیده می شود و بیشتر وظیفه پوشش فضای بین خطوط را بر عهده دارد. شعاع حرکتی هر دو وینگر پرسپولیس به شکل False  است یعنی به داخل حرکت می کنند و در زمان هایی که تیم با مشکل برتری عددی روبروست حتی به شکل معکوس به عقب نفوذ می کنند؛ این کار سبب شکاف میان خطوط حریف می شود که در همین زمان می بایست بازیکنان دیگری به فضای پشتی نفوذ کنند.

در میان دو مهاجم پرسپولیس، در این دیدار عیسی آل کثیر بر خلاف سایر دیدارهای پرسپولیس نقش مهاجم نه کاذب دارد و برعکس عالیشاه در نقش یک مهاجم تمام کننده دیده می شود.

تصویر زیر میانگین استقرار بازیکنان پرسپولیس در طول نود دقیقه را نشان می دهد.

بازی مالکانه و شناور؛ استراتژی پرسپولیس برای رسیدن به دروازه سپاهان
در این بخش به برخی از استراتژی ها و الگو های رسیدن به دروازه صرفا با در نظر گرفتن پاس های آخر، شعاع حرکتی و نحوه جای گیری برخی از بازیکنان خواهیم پرداخت. باید خاطر نشان کرد که صرفا برخی از الگوهای بازیسازی از نیم فضا و کانال سمت چپ تیم مطرح شده است.

پلن اول
اوستون اورونوف به شکل معکوس در نیم فضا نفوذ می کند و یا حتی به سروش رفیعی نزدیک می شود تا فضا برای فرار عبدالکریم حسن محیا شود.

پلن دوم
عبدالکریم حسن به سمت داخل نفوذ معکوس می کند و سروش رفیعی در کانال میانی حاضر می شود تا با یک پاس بلند اوستون اورونوف را در فضای پشت مدافعین صاحب توپ کند.

پلن سوم
اوستون اورونوف و امید عالیشاه به شکل معکوس به سمت سروش رفیعی حرکت می کنند تا توسط دو مدافع حریف یارگیری شوند؛ هم زمان عبدالکریم حسن روی کانال چپ باز شود تا با ایجاد شکاف در لایه دفاعی و ایجاد سردرگمی برای مدافعین، در فضای ایجاد شده آل کثیر صاحب توپ شود.

پرسینگ از بالای زمین
برخلاف سپاهان که از میانه زمین اقدام به پرس و بلاک در ساختار دفاعی خود دارد، اوسمار سعی می کند با ساختار 2-4-4 خطی به پرس از بالای سپاهان بپردازد. این کار سبب می شود تا علاوه بر محدود سازی حریف در بازیسازی از عقب زمین، آن ها را به بازی مستقیم وادار سازد و یا حتی با یک اشتباه توسط حریف در زمین آن ها صاحب توپ شود.

خط اول فشار و خط حفظ پرس مطابق تصویر فشردگی عرضی کمی دارد و در اغلب مواقع Pivot  (بازیساز پست 6) سمت موافق توسط یکی از هافبک های میانی تیم پرسپولیس Man-to-Man Marking می شود. در این تصویر مسعود ریگی و برایان دابو در وضعیت من تو من (یارگیری نفر به نفر) قرار دارند.

جمع بندی 
اگرچه تساوی پرسپولیس و سپاهان از هر جهت به سود استقلال صدرنشین تمام شد اما باید این موضوع را در نظر داشت که این دیدار برای هر دو تیم حکم یک بازی شش امتیازی را داشت و اگر سپاهان می توانست موفق به شکست پرسپولیس در این دیدار شود؛ میتوانست فاصله خود را با استقلال صدرنشین به پنج و پرسپولیس به چهار امتیاز برساند. 
به نظر می رسد این تساوی به رغم بازی نه چندان دلچسب شاگردان اوسمار ویرا یک نتیجه منطقی و به دور از ریسک پذیری زیاد باشد چرا که آن ها را در کورس قهرمانی باقی نگه می دارد. روی کاغذ شانس اول قهرمانی تیم های استقلال و پرسپولیس هستند و شاید دیگر تنها یک معجزه بتواند در پنج هفته پایانی زرد پوشان را به قهرمانی نزدیک کند.

تحلیل: امیرحسین شادمان